-
1 helfen
helfen vi ( hilf, half, geholfen) (do)pomagać < (do)pomóc> ( jemandem bei k-u przy L; in den Mantel włożyć płaszcz; sich gegenseitig sobie wzajemnie); wspomagać <- móc> ( finanziell finansowo); ( nützen, wirksam sein) pomagać < pomóc> (gegen … na A; bei przy L);jemandem aus der Not helfen <po>ratować k-o w ciężkiej sytuacji;ihm ist nicht mehr zu helfen nic mu już nie pomoże;es hilft nichts nie ma rady -
2 opędzić się
сов.2) od kogo отде́латься от когоnie móc opędzić się się od petentów — не мочь отде́латься от проси́телей
opędzić się się wzruszeniu — спра́виться с волне́нием
Syn:odgonić 1), pozbyć się 2), poradzić sobie 3) -
3 uporać się
-
4 opędzić\ się
сов. 1. od kogo-czego, komu-czemu, przed kim-czym отмахнуться от кого-чего, отогнать от себя кого-что;2. od kogo отделаться от кого;nie móc \opędzić\ się się od petentów не мочь отделаться от просителей;
3. уст. czemu справиться с чем, одолеть что;\opędzić\ się się wzruszeniu справиться с волнением+1. odgonić 2. pozbyć się 3. poradzić sobie
-
5 uporać\ się
сов. z kim-czym справиться с кем-чем, осилить кого-что -
6 zustande
-
7 beikommen
-
8 Hansdampf
Hans'dampf fam. m (Hansdampf[e]s; Hansdampfe): er ist (ein) Hansdampf in allen Gassen (on) umie sobie poradzić w każdej sytuacji -
9 schaffen
schaffen1 vi ( arbeiten) pracować, krzątać się; vt ( meistern) potrafić (A, inf), sprostać pf (D); ( beenden) skończyć pf (A), uporać się pf (z I); fam. Zug złapać pf; ( etwas befördern) odnosić <- nieść>, zanosić <- nieść>, a Person dostarczać <- czyć>; fam. ( müde machen) wykańczać <- kończyć>;etwas nicht schaffen nie (móc sobie) poradzić (z I), nie podołać (D);aus der Welt schaffen zlikwidować pf;nichts zu schaffen haben (mit) nie mieć nic wspólnego (z I);sich zu schaffen machen (an D) manipulować (przy L), krzątać się (koło G)
См. также в других словарях:
poradzić sobie — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}radzić sobie {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poradzić — dk VIa, poradzićdzę, poradzićdzisz, poradzićradź, poradzićdził 1. «udzielić komuś rady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie, zalecić komuś środek na coś; doradzić» Poradził nam zaczekać. Poradzę ci, jak to zrobić. Poradziła mu, aby… … Słownik języka polskiego
radzić sobie — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, radzić sobiedzę sobie, radzić sobiedzi sobie, radź sobie {{/stl 8}}– poradzić sobie {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} znajdować wyjście z trudnej, kłopotliwej, skomplikowanej sytuacji; dawać sobie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rada — ż IV, CMs. radzie; lm D. rad 1. «to, co się doradza, porada; sposób zaradzenia czemuś» Dobra, mądra, praktyczna, życzliwa, cenna, przyjacielska rada. Potrzebować, szukać, zasięgać rady. Pomagać, służyć komuś radą. Prosić kogoś o radę. Słuchać… … Słownik języka polskiego
mieć — 1. Ktoś ma coś wypisane w oczach; ktoś ma coś wypisane, napisane na czole, na twarzy, pot. na gębie «po kimś widać wyraźnie, jaki ma nastrój, charakter lub jakie ma zamiary»: Miałem chyba wypisane na czole, że po długim pobycie przyjechałem z… … Słownik frazeologiczny
połamać — 1. Połamać sobie zęby na czymś «nie poradzić sobie z jakimś trudnym zadaniem»: Aż dziwne, jak ten najostrzejszy wróg komunizmu w swych ostatnich powieściach połamał sobie na nim zęby. T. Drewnowski, Próba. 2. pot. Połam, złam ręce i nogi; złam… … Słownik frazeologiczny
sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… … Słownik języka polskiego
kaleka — życiowy (życiowa) «osoba niezaradna, niepraktyczna, nieumiejąca poradzić sobie w życiu»: Musisz znaleźć sobie żonę, z którą będziesz miał dzieci, nie chcę robić z ciebie życiowego kaleki. K. Kofta, Złodziejka … Słownik frazeologiczny
ale — 1. «spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast lub odmienne treści, łączący zdania współrzędne lub równorzędne części zdania (z przeczeniem lub bez przeczenia); lecz» Słońce świeci, ale wieje zimny wiatr. Biednie, ale czysto. Położył się… … Słownik języka polskiego
obyć się — dk, obędę się, obędziesz się, obędą się, obądź się, obył się obywać się ndk I, obyć sięam się, obyć sięasz się, obyć sięają się, obyć sięaj się, obyć sięał się 1. «dać sobie radę, poradzić sobie bez kogoś lub czegoś, nie użyć czegoś, nie… … Słownik języka polskiego
opanować — dk IV, opanowaćnuję, opanowaćnujesz, opanowaćnuj, opanowaćował, opanowaćowany opanowywać ndk VIIIa, opanowaćowuję, opanowaćowujesz, opanowaćowuj, opanowaćywał, opanowaćywany 1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć» Opanować miasto, kraj. 2.… … Słownik języka polskiego